Banden Die Binden - Amy Blankenship страница 2.

Malcolm stapte in de gidsmodus en wees naar het raam, terwijl hij zag dat ze er bijna waren. “Dat is het resort net voor de opkomst, Sanctuary .... bekend om zijn beroemde trouwkapel en bruidssuite.” Malcolm grijnsde naar Felicia. Hij wist dat als hij haar hoop bleef geven, ze haar rol behoorlijk goed zou spelen voor Lily.

"Omdat de top van de berg vrij vlak is, heeft deze plek alles wat je maar kunt bedenken, waaronder een spa, een enorme vijver, en binnen-buitenzwembaden ....en nog meer. We bezitten ongeveer 30 mijl in alle richtingen en hebben het land bestempeld als een wildreservaat zodat niemand er ooit op kan bouwen en zijn schoonheid kan bederven. Er is maar één weg die naar de berg leidt en de poort aan de onderkant houd overtreders op afstand.”

“Wauw…. Dit is fantastisch,” zei Felicia met een behoeftig klinkende stem.

“En aan de voet van de berg is een Apache Indianen reservaat,” ging hij verder.

“De meeste werknemers op het resort zijn Apache.” Malcolm's ogen waren vergeven van herinneringen aan de mooie meisjes die zijn ouders hadden ingehuurd van het reservaat. Zijn tienerjaren waren degenen die hij voor geen goud had willen missen.

“Echte Indianen?” Felicia sloeg haar wimpers op en keek angstig naar hem, hopend dat haar suikeroom haar zou beschermen. Als ze het goed speelde had ze alles wat ze wilde.

"Wat ben je? Vijf? 'Tristian stak zijn hand uit en deed de koptelefoon af, misselijk en het was niet van de helikoptervlucht.

Hij ergerde zich hieraan en voelde hoofdpijn aankomen ... de laatste tijd was hij alle tolerantie voor domme mensen kwijt. Hij greep in zijn zak en haalde een klein flesje drank tevoorschijn, alleen deze had geen alcohol. Het was een Indiaanse remedie tegen hoofdpijn die zijn vriend Hunter voor hem had gemaakt en die werkte meestal binnen enkele minuten. Hij hoopte maar dat het krachtig genoeg was om er vanaf te komen, veroorzaakt door deze stomme heli en zijn vader.

Hij wist wat zijn vader van plan was. Felicia was waarschijnlijk midden twintig en leek meer op zijn vaders trofeeënslet dan op een vriendin. Het waren momenten als deze die hem blij maakten dat hij niet bij zijn vader woonde.

De hele situatie maakte hem nog steeds pissig. Het was niet de schuld van Angel dat hun ouders niet met elkaar konden opschieten, dus waarom moest ze haar huis verlaten? De scheiding had hem boos gemaakt toen hij erachter kwam dat de plaatselijke rechter één kind per ouder had besloten. Omdat Angel zestien was geweest en hij zeventien, waren ze tegen hun wil gescheiden geweest.

Als hij toen had geweten wat hij nu wist ... dan had hij dit nooit laten gebeuren. Omdat hij niet slim genoeg was geweest om het te stoppen ... hij had Angel al bijna twee jaar niet gezien en daarom had hij de fout gemaakt haar vandaag op het vliegveld te ontmoeten. Hij had haar zo erg gemist.

Om zijn lippen hing een boosaardig lachje en herinnerde zich dat de domme plaatselijke rechter, die hem en zijn zuster had opgesplitst, een paar dagen nadat Angel gedwongen was weg te gaan, gedood was in een bizar ongeluk. Tristian haalde zijn schouders op toen hij naar zijn zus keek. Tot dan toe hadden ze hun hele leven in Sanctuary gewoond.

Van de zeven kleinkinderen waren hij en Angel oma Hart’s favoriet en alles was nog beter geworden toen hun opa drie jaar geleden van de trap was gevallen en zijn nek had gebroken.

Tristian's ogen verhardden zich bij de gedachte. Ze hadden geen traan gelaten toen het gebeurde omdat noch hij, noch Angel de oude man konden uitstaan. John Hart was een gemene, enge man geweest.... hij keek hen altijd aan en zei haatdragende dingen als hij dacht dat niemand luisterde. Toen hij opgroeide, hadden hij en zijn zus er een wedstrijd van gemaakt om hun grootvader te ontwijken.

John Hart was altijd heel gemeen tegen hem…. behandelde hem anders dan de andere kleinkinderen. Tristian stopte de nare gedachten weg en besloot dat zijn opa dit niet waard was.

Zijn blik ging van zijn zus naar haar vriend Ashton Fox. Het was de eerste keer ooit dat hij een vriend van haar zag. Tristian hield zijn commentaar voor zichzelf terwijl hij naar de universiteit keek. Uit alle informatie die hij had verzameld ... leek Ashton in orde, en hij had dat graag anders gezien omdat hij wilde dat Angel terugkeerde naar Sanctuary. Dat zou niet gebeuren als ze van haar leven genoot in Californië.

Ashton Fox zou deze week eenentwintig worden .... het maakte hem niks uit. Misschien zou hij een verjaardagsfeestje geven en hem zo dronken laten worden dat hij zou gaan overgeven over Angel ... misschien zou dat helpen om hun band voldoende te verbreken om haar thuis te krijgen. Zo niet, dan was het samen met hem, Hunter en Ray ... ze konden wel iets verzinnen.

Tristian bedacht nog meer redenen om Ashton niet leuk te vinden. Hij had zelfs zijn oom Robert, die advocaat was, gevraagd om zijn achtergrond te checken. Robert Hart had bevestigd dat Ashton vermogend was…. niet zo vermogend als hen.

Toch moest Tristian toegeven dat het genoeg was om hem ervan te weerhouden om met zijn zus te daten alleen vanwege haar rijkdom.

Hij kwam er echter wel achter dat Ashton Fox een soort strafblad had ... maar het was niet openbaar. Robert had gezegd dat het waarschijnlijk iets kleins was, zoals dronken rijden als tiener of zoiets. Ashton ging ook naar school om dokter te worden, ook al leek hij meer op een reclame advertentie voor Calvin Klein Jeans met zijn platina blonde haar vastgebonden, gebruinde huid en ijsblauwe ogen.

Tristian fronste zijn wenkbrauwen toen hij dacht dat als hun, Angel en Ashton’s, leeftijden dichterbij elkaar zouden liggen, ze bijna een tweeling zouden kunnen zijn ... behalve dan dat Angel's haar langer was. Zelfs nu hoe ze naar elkaar lachten het begon echt op zijn zenuwen te werken. Tristian zakte in elkaar en besloot uit het raam te kijken.

Hij gromde stil terwijl hij zich afvroeg welk uitzicht erger was.

*****

Isabel Hart zette haar kopje thee neer toen ze in de verte het geluid hoorde van haar privé helikopter. Ze wilde snel naar het raam om te kijken hoe ze thuiskwamen maar ze deed het niet omdat ze deze week een rol te spelen had… de tengere oma die haar familie thuis nodig had.

Ze had niet lang geleden een kleine hartaanval gehad en dat was genoeg voor Malcolm en Angel om naar huis te komen….een kleine vakantie ter gelegenheid van de 4th of July.

Haar kinderen hadden hier altijd gewoond met hun eigen families. Het was een traditie die door de scheiding van Malcolm was gebroken. Haar oudste zoon Robert was advocaat geworden, getrouwd met zijn jeugdliefde Dianne. Ze hadden tweelingjongens Devin en Damien gehad, die nu twintig jaar oud waren en voor haar werkten als trainers in de sportschool die een groot deel van de begane grond van het resort bedekte.

Ze moest Robert goed in de gaten houden want hij leek veel op zijn vader…. hebzuchtig en berekenend. Ze was zich ervan bewust dat hij er al mee bezig was om haar laatste wil en haar testament te betwisten als ze zou sterven, maar ze wist ook dat hij niet zeker was wat erin zou staan.

Het weinige dat Robert wist deed hem geen goed…. dat haat testament op elke manier concreet was. Ze had hem ook tegengehouden het papierwerk voor het resort te regelen toen ze hem betrapte met de boeken en het overhevelen van een deel van de winst naar een van zijn eigen rekeningen. Hij was de laatste jaren nogal een teleurstelling voor haar geworden.

Haar tweede oudste kind, haar enige dochter Carley, en haar drie kinderen woonden hier ook. Maar Carley leek helemaal niet op Robert.