Nacht Licht - Amy Blankenship страница 2.

‘Ik begrijp de nare houding van Kane niet, hij was degene die de vampier explosie veroorzaakte,’ zei Nick leunend tegen de deur. Hij vond het niet erg dan Michael erbij betrokken was, maar op Kane rekenen dat was een slecht idee. Die man leek niet erg stabiel.

‘Je bent gewoon pissig omdat Kane besloten heeft geen vijand te zijn,’ vertelde Waren hem, hoewel hij zelf niet zo blij was met Kane. Maar hij was niet van plan om te zeggen dat Kane ook zijn zus had opgezadeld met Quinn om te ontvoeren… niet voordat hij een idee had van hoe gezond de herrezen vampier eigenlijk was.

Michael begon Kane op te nemen, maar er waren genoeg tenen om op te stappen en genoeg schuldgevoel dat rondging. Hij wist dat Kane nog steeds iets voor hem verborgen hield en hij wilde heel graag weten wat dat was voordat het zijn vriend levend zou opvreten. Hij hoopte dat Kane zou opschieten en zich realiseerde dat hij niet meer alleen was.

Aan de andere kant wist Michael dat Kane iets had meegemaakt dat hij nooit helemaal zou kunnen begrijpen. Als hij met zo’n zelfde situatie geconfronteerd zou worden, wist Michael niet of hij zijn gezonde verstand erbij zou kunnen houden. Kane werd verraden door één van zijn beste vrienden en veroordeeld tot eeuwige ballingschap met bijna geen hoop op ontsnapping.

Met vernauwde ogen keek hij naar het raam, zich realiserend dat er een vraag was die hij helemaal was vergeten te stellen. Hoe was Kane uit z’n graf bevrijd?

*****

Kane liep heen en weer op het dak van de Maandans, zijn handen gebald en slingerend langs zijn lijf. Hij zag nog steeds de blik op het gezicht van Kriss toen hij hem als afval door het magazijn had gegooid. Hij kon niet tegen de gevallenen vechten… niemand kon tegen de macht op die één van hen bezat.

Zelfs als ze Kriss hadden gebeld voor versterking en Tabatha met hem terugkwam, wist Kane dat Kriss niet van plan was haar met iemand te delen. Het gebeurde niet vaak, maar Kane wedde om de bloedsteen die in zijn lichaam zat dat de gevallene verliefd was op Tabatha. Als dat waar zou zijn dan had Kane geen enkele kans om in de buurt te komen van zijn soulmate.

Hij had zijn kans verpest en dat deed hem veel pijn. Zelfs als ze geen gevallen engel op haar schouder had, zou Tabatha nu helemaal niks met hem te maken willen hebben. Wat de anderen betreft, het maakte hem niet uit of de shifters hem leuk vonden of niet. Dit was zeker geen populariteitswedstrijd.

“Misschien maar beter ook dat ze me niet mogen,” fluisterde hij terwijl hij naar buiten staarde over de stad.

Kane schudde met z’n hoofd en stopte zijn handen diep in zijn zakken. Hij zou lang genoeg in de stad blijven om te helpen van het vampier geboefte af te komen, hij had dit veroorzaakt. Maar als hij daarmee klaar was zou hij er alleen op uitgaan. Op die manier, als hij besloot om weg te gaan, zou er niemand zijn die genoeg om hem gaf om hem te volgen.

Die gedachte liet hij achter.

*****

Trevor stopte op de oprit van Envy en zette de auto uit. Hij wilde graag met haar praten en zien hoe het met haar ging. Misschien had ze tijd gehad om na te denken over wat hij haar verteld had… uiteindelijk was het de waarheid.

Hij keek naar het voorwerp dat op de passagiersstoel lag en grijnsde voordat hij het pakte. Hij had een grap uitgehaald met de jeans die hij eerder in de week van Chad had ‘geleend’, en nu zou hij die teruggeven. Dit was zijn goede daad voor vandaag. Hopelijk is er nog nooit iemand naar de hel gestuurd omdat hij een goed gevoel voor humor had.

Terwijl hij de jeans uitvouwde, zag hij dat het vuil en de zwarte motorolie over de hele broek waren uitgesmeerd. Hij lachte in zichzelf toen hij zij handwerk op het kruis zag. Trevor had er iets speciaals van gemaakt en had zijn hond het kruis eruit laten rukken.

Hanna, de oude kat van mevrouw Tully, die had besloten om bij hem te gaan wonen, was bovenop de jeans gekropen en rook aan de broek voordat hij zich omdraaide, de staart omhoog deed en begon te sproeien om de hondenlucht die erop zat te verwijderen. Trevor had nog nooit in zijn hele leven zo hard gelachen.

“Perfect,” fluisterde hij.

Hij stapte uit de auto, liep naar de voordeur en gooide de jeans op de struiken, hij moest bijna weer lachen toen hij zag dat de broek van de bladeren afgleed en terecht kwam op een mierennest. Dit was onbetaalbaar.

Hij belde aan, stopte zijn handen in zijn zakken en wachtte tot de deur openging. Toen de deur eindelijk openging, trok Trevor zijn beste schuldige gezicht.

“Hé,” zei hij zacht.

Chad zuchtte leunend tegen de deurpost en zei: ‘Hé jij, vreemdeling.’

Kijk, ik weet dat ik het heb verpest maar ik wilde met Envy praten… of het proberen als jij beloofd de taser bij haar vandaan te houden,’ legde Trevor hem uit met een kleine glimlach.

‘Dat beloof ik, maar Envy is er niet,’ antwoorde Chad terwijl hij zich van de deurpost afdrukte en rechtop ging staan. Jason had de naam van Trevor in dezelfde zin genoemd als het woord stalker en hij hoopte dat Jason geen gelijk had. “Ze besloot wat tijd vrij te nemen om wat tijd door te brengen met Tabatha en Kriss. Ik weet niet wanneer ze terugkomt.”

Trevor ademde diep in en knikte toen hij merkte dat de geur van Envy in huis niet vers was. Chad loog tenminste niet over dat ze er niet was. “Ik zou graag willen dat je haar wat informatie doorgeeft.”

‘Wat is er aan de hand dan?’ Vroeg Chad met een serieus gezicht.

‘Ze moet uit de buurt van Devon Santos blijven. Hij is slecht nieuws en zal haar uiteindelijk pijn doen, hij dekte zichzelf in, in de hoop dat Chad aan zijn kant stond door op zijn broederlijke instinct in te spelen.

Chad fronste zijn wenkbrauwen na de waarschuwing van Trevor en kruiste zijn armen over zijn blote borst. “Een beetje zoals jij?”

De arrogante houding van Trevor zakte snel weg: “Hé, wat ik deed, was voor een deel mijn werk. Ik wilde Envy geen pijn doen door mijn werk. Daarom heb ik haar nooit verteld wat voor werk ik doe.”

Hij keek weg en deed z’n handen nog dieper in zijn zakken, hij wist dat Chad er geen idee van had. Hij hoopte dat Envy niet precies alles had herhaald wat Trevor haar had gezegd tegen Chad. Burgers hoefden niet te weten welke dingen er ’s nachts gebeuren, die niet door de beugel kunnen…vooral geen politieagent.

‘Ik heb haar verteld dat op de avond dat jij me in de club vond ik undercover was, maar volgens mij geloofde ze het niet,’ voegde hij er aan toe, terwijl hij naar de reactie keek van Chad of hij een hint gaf die hij zo nodig had.

Chad zuchtte:’ Kijk, ik weet dat je mijn zus leuk vond, maar ze is verder gegaan. Ik vind dat jij hetzelfde moet doen. Ik zeg dit niet alleen als een collega of als vriend, ik zeg het je als iemand die het heeft meegemaakt. Laat haar met rust en laat haar haar eigen beslissingen nemen. Ondanks je goeie bedoelingen, denk ik dat ze nu uitgaat met Devon.’

Trevor richtte zijn ogen op Chads gezicht. “Wat?” Vroeg hij kwaad.

‘Voor zover ik weet gaat ze uit met Devon,’ herhaalde Chad zonder omweg.

Trevor voelde een rilling langs zijn rug lopen, draaide zich om en liep weg zonder nog een woord te zeggen. Chad fronste zijn wenkbrauwen toen hij een kat door de voorruit van de auto zag die op het dashboard lag. De andere man stapte gehaast in zijn auto, gaf een stoot gas en scheurde de oprit af.

‘Jason,’ zei Chad in de lucht, ‘je kunt maar beter geen gelijk hebben dat hij een stalker is.’