Марына Цвятаева
ВЕРШЫ
* * *
Любасць адкуль жа такая?
Не першы раз лашчу скронi,
Вуснамi вусны чакаю,
I ад вясны ў палоне.
Святлелi i гаслi ночы.
(Любасць адкуль жа такая?),
Святлелi i гаслi вочы:
З iмi сустрэч шукаю.
Песня слязу выракала.
Ноч па вуголлi хадзiла.
(Любасць адкуль жа такая?)
Голас твой разбудзiла.
Любасць адкуль жа такая?
I што з ёй рабiць, спявача,
Каб яна век не змаўкала
З вейкамi твайго плачу?!
18 лютага 1916
* * *
Жнiвень - астры,
Жнiвень - зоркi,
Жнiвень - гронкi
Вiнаграду i рабiн
Iржавых - жнiвень!
Паўнаважным, дабрадзейным
Яблыкам сваiм iмперскiм,
Як дзiця, гуляеш, жнiвень,
Як далонню, гладзiш сэрца
Iменем сваiм iмперскiм:
Жнiвень! - Сэрца!
Месяц познiх пацалункаў,
Лiўняў i маланак познiх!
Лiўняў зорных
Жнiвень! - Месяц
Лiўняў зорных!
7 лютага 1917
* * *
А ў лоб цалаваць - турботы ўсе зняць.
Я ў лоб цалую.
Вачэй не мiнаць - бяссоння не знаць.
Я ў вочы цалую.
Губы шукаць - калодзеж капаць.
Я ў губы цалую.
У лоб цалаваць - памяць суняць.
Я ў лоб цалую.
5 чэрвеня 1917
* * *
Палюбiў багаты - бедную,
А вучоны - ды без розуму,
Палюбiў румяны - бледную,
А харошы - сэрцам грозную:
Залатар - паўгроша меднага.
- Дзе ж, купец, сляды раскошы той?
"На дзiравым донцы кошыка!"
- Дзе ж, гардлiвец, плён навучанькi?
"У дзявочых ласках-ручаньках!"
- Дзе ж, хлапчына, шчок чырвоных жар?
"Растапiў за ноч вачэй пажар!"
- З ланцужком дзе ж крыжык срэбненькi?
"Пад абцасамi ды ў дзеванькi!"
__________
Не любi, багаты, - бедную,
А вучоны - ды без розуму,
Не любi, румяны, - бледную,
А харошы, - сэрцам грозную:
Залатар - паўгроша меднага!
21-26 траўня 1918
* * *
С.Э.
Пiсала я на грыфельных брусках,
На веерах, з лiстотай, ледзь жывою,
Каля ракi, ля мора - на пясках,
На лёдзе-шкле - пярсцёнкамi зiмою,
I на ствалiнах векавых рабiн...
Нарэшце - каб было для ўсiх вядома!
Што ты: мой любы, любенькi й адзiн!
Пiсала я вясёлкамi i громам.
Я так хацела, каб найкожны лёс
Квiтнеў, як ружы ў веснавых далонях!
I як пасля - твар баранiўся слёз,
Тваё iмя - пульсiравала ў скронях...
Яно ў руцэ - прадажненькiм пiсьмом
Так сцiснута, што болем сэрца джалiць!
Не ў куплi! Знай! Як дар - пярсцёнак мой
Сябе ўратуе й на скрыжалях.
18 траўня 1920
Пераклала Валянцiна Аколава