Amy Blankenship - Ο Χορός Του Φεγγαριού стр 3.

Ο Μαλάχι τινάχτηκε καθώς αίμα ανάβλυζε από το στήθος του. Άνοιξε το στόμα του, στράφηκε προς το κορίτσι και της φώναξε μια λέξη.

«Τρέξε!», τρύπησε τα αυτιά της η φωνή του ιαγουάρου.

Η Τάμπαθα δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Υπάκουσε αμέσως. Στηρίχτηκε καλά στα πόδια της και έτρεξε μακριά από το ξέφωτο χωρίς να τολμήσει να κοιτάξει πίσω της. Δεν την ένοιαζε που πήγαινε. Το μόνο που ήθελε ήταν να φύγει μακριά από αυτόν τον αιμόφυρτο άντρα.

«Καλησπέρα, είναι το τοπικό δελτίο ειδήσεων. Απόψε μία οικογένεια από την περιοχή έχει κάθε λόγο να γιορτάσει. Η κόρη τους, Τάμπαθα, βρέθηκε τελικά να περιπλανιέται στον Εθνικό δρυμό των Αγγέλων. Είχε εξαφανιστεί 3 ημέρες πριν, από το κάμπινγκ του Κρίσταλ Λέικ, στην προσπάθειά της να βρει το σκύλο της οικογένειας. Από ότι φαίνεται ο σκύλος είχε καταφέρει να ελευθερωθεί από το λουρί του και το έσκασε στο δάσος. Η θαρραλέα επτάχρονη τον κυνήγησε και οι αρχές την εντόπισαν σήμερα το πρωί. Δυστυχώς ο σκύλος δε βρέθηκε μαζί της. Σύμφωνα με τις δηλώσεις των αξιωματούχων, το κορίτσι βρίσκεται στο νοσοκομείο της περιοχής, όπου αναρρώνει από το σοκ, καθώς φαίνεται να δέχτηκε επίθεση από κούγκαρ. Η μικρή Τάμπαθα μίλησε στους δασοφύλακες για δύο τραυματισμένους άνδρες, που είδε στο δάσος. Οι αρχές ερεύνησαν σε ακτίνα πέντε χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων αλλά δε βρέθηκε κανένα ίχνος τους. Θα επιστρέψουμε αργότερα με περισσότερες ειδήσεις.

Κεφάλαιο 1

10 χρόνια μετά…

Δυνατή μουσική αντηχούσε μέσα από το κλαμπ. Η μωβ μεγάλη ταμπέλα από νέον άλλαζε χρώματα, συγχρονισμένη με το ρυθμό της μουσικής. Το φως έδινε μία απόκοσμη λάμψη στο κτίριο κατά μήκος του δρόμου. Ένας άνδρας με λεπτά ξανθά μαλλιά στεκόταν στο χείλος της οροφής του κτιρίου. Έσκυψε προς τα εμπρός και στηρίζοντας τον αγκώνα στο γόνατό του, κάπνιζε ένα τσιγάρο. Ο Κέιν Τριπ έγειρε το κεφάλι του στο πλάι και πέρασε τα δάχτυλα μέσα από τα μαλλιά του. Δεν του άρεσε καθόλου που τα είχε κόψει. Του έλειπαν τα μακριά του μαλλιά. Μπορούσε ακόμα να θυμηθεί τη μεταξωτή αίσθησή τους στη βάση της πλάτης του. Έφερε το τσιγάρο στα χείλη του και τράβηξε μια βαθιά ρουφηξιά, έχοντας απόλυτη επίγνωση των πόσων είχε χάσει. Όπως για παράδειγμα το τσιγάρο. Του άρεσε να καπνίζει πριν τον θάψουν ζωντανό και τον αφήσουν εκεί νομίζοντας τον για νεκρό.

Για 40 ολόκληρα χρόνια είχε αιχμαλωτιστεί από το Μαλάχι, τον αρχηγό ενός μικρού κοπαδιού ιαγουάρων, όταν κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τη σύντροφο του μεταβλητού όντος. Πριν από εκείνη τη νύχτα, ο Κέιν είχε αρμονικές σχέσεις με τους ιαγουάρους και ο αρχηγός τους ήταν στενός του φίλος. Ο Μαλάχι τον είχε δικάσει και καταδικάσει, πάνω σε μία έκρηξη οργής. Χρησιμοποιώντας ένα ξόρκι από το βιβλίο που ο Κέιν πίστευε πως είχε κρύψει καλά, ο Μαλάχι είχε ρίξει επάνω του μια κατάρα που τον καθιστούσε ανίκανο να κινηθεί, να μιλήσει, ακόμα και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Του είχαν αφαιρέσει το σκουλαρίκι από αιματίτη που φορούσε, και που του επέτρεπε να κινείται ελεύθερος στο φως του ήλιου. Η πέτρα αυτή ανήκε στο πρώτο βαμπίρ, το Σιν. Ο Κέιν τον είχε κάποτε ρωτήσει πως έγινε και υπήρξε ο πρώτος και η απάντηση τον είχε αφήσει αποσβολωμένο. Ο Σιν είχε έρθει στον κόσμο μόνος, τραυματισμένος και πεινασμένος. Ένας νεαρός άντρας τον είχε βρει και για να χορτάσει την πείνα του, ο Σιν είχε πιει το αίμα του. Το βαμπίρ κατάλαβε γρήγορα ότι οι άνθρωποι αυτού του κόσμου ήταν εύθραυστα πλάσματα, που η ψυχή τους θα τους εγκατέλειπε αν μοιραζόταν το αίμα του, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια οικογένεια σε αυτόν τον πλανήτη. Όταν όμως οι ψυχές τους χάνονταν του ήταν πια άχρηστοι και κάτι παρόμοιο με μικρά τέρατα.

Κατά τη διάρκεια της αιώνιας ζωής του, ο Σιν είχε βρει μόλις τρεις ανθρώπους των οποίων την ψυχή διατήρησε και τους έκανε παιδιά του. Η μόνη διαφορά ήταν ότι όταν τους μετέτρεψε σε βαμπίρ, τους καταδίκασε να ζουν στο σκότος, αυτούς και τους απογόνους τους, καθώς ο ήλιος θα τους έκαιγε… Αυτό δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για το Σιν, εξαιτίας της πέτρας.

Τα χοντρά περιβραχιόνια που φορούσε ο Σιν προέρχονταν από το δικό του κόσμο και ήταν φτιαγμένα από την ίδια πέτρα. Κόβοντας ένα κομμάτι από αυτά είχε καταφέρει να φτιάξει ένα δαχτυλίδι, ένα κολιέ και ένα μοναδικό σκουλαρίκι. Ο Κέιν για άλλη μία φορά έφερε το χέρι στο αυτί του και άγγιξε το σκουλαρίκι που φορούσε.

Η πέτρα του είχε εξασφαλίσει μία σχετικά φυσιολογική ζωή… Ήταν το βιβλίο με ξόρκια του Σιν που είχε οδηγήσει τον Κέιν στην καταστροφή. Ο Κέιν το είχε εμπιστευτεί στους εκλεκτούς του, για να το χρησιμοποιήσουν σοφά όσο εκείνος κοιμόταν. Μέσα στο βιβλίο υπήρχε το καταραμένο ξόρκι, ένας τόπος να χαλιναγωγήσουν τα άψυχα παιδιά, αν γινόντουσαν πολύ επικίνδυνα για την ανθρωπότητα.

Καθώς το ίδιο ξόρκι είχε χρησιμοποιηθεί και εναντίον του, ο Κέιν μπορούσε μόνο να παρακολουθήσει με ψυχρό βλέμμα τον πρώην φίλο του να τον σκεπάζει με μαύρο χώμα. Το τελευταίο πράγμα που θυμάται να βλέπει ήταν ο έναστρος ουρανός του δάσους. Το σκοτάδι ήταν αθόρυβο και τον είχε κυριεύσει. Το ξόρκι τον είχε κρατήσει δεμένο εκεί αλλά μπορούσε ακόμα να ακούσει την κίνηση της γης. Μικρές, θνητές υπάρξεις που απέφευγαν να φάνε τη ζωντανή σάρκα του αλλά ασυναίσθητα ροκάνιζαν την ψυχή του.

Όσο ο καιρός περνούσε νόμιζε πως σίγουρα θα τρελαθεί και ξαφνικά άρχισε να ακούει θορύβους όλο και πιο συχνά… φωνές. Ήταν τόσο ευπρόσδεκτες στη φυλακή του και διψούσε να ακούει περισσότερες. Κάποιες φορές άκουγε ολόκληρες οικογένειες και κάποιες άλλες μόνο ενήλικες.

Κάποιες φορές προσπαθούσε να νικήσει το ξόρκι, άλλες να καλέσει βοήθεια και άλλες απλά να βρει παρέα. Η μαγεία κρατούσε γερά, καθιστώντας τον εντελώς ανίσχυρο. Το γνώριζε αυτό το ξόρκι. Το είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος εναντίον τεράτων. Ήταν μία πολύπλοκη διαδικασία που απαιτούσε το αίμα ενός αγαπημένου προσώπου για να τον ελευθερώσει. Ένα ξόρκι αγάπης που μόνο η αδελφή ψυχή του θύματος θα μπορούσε να θα μπορούσε να σπάσει.

Είχε πάντα δουλέψει με τα βαμπίρ γιατί χρειαζόταν να έχεις ψυχή για να μπορέσεις να καλέσεις την αδελφή ψυχή. Το είχε χρησιμοποιήσει παραπάνω από μία φορά για να εξουδετερώσει τους δαιμονικούς απογόνους του που δεν ήξεραν τίποτα άλλο από τη λαγνεία για το αίμα.

Ο Κέιν γέλασε ειρωνικά όταν θυμήθηκε ποιος τον είχε καταδικάσει… γιατί αυτός δεν είχε αδελφή ψυχή. Ή τουλάχιστον δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Αλλά ακόμα και να είχε, ήταν αρκετά απίθανο ότι αυτή θα σκόνταφτε στον τάφο του αιμορραγώντας. Ο Μαλάχι είχε μια ραγισμένη καρδιά. Αγαπούσε τόσο πολύ τη γυναίκα του που ήθελε να κάνει τον Κέιν να καταλάβει το βάθος αυτής της αγάπης και να ποθήσει μία ίδια.

Τελικά αυτό συνέβη. Τόσες και τόσες φορές, ενώ έτρεχαν τα δάκρυά του, παρακαλούσε τον οποιοδήποτε θεό ακούει να βρει την αδελφή ψυχή του και να του την φέρει για να ελευθερωθεί. Αν είχε όντως σκοτώσει τη γυναίκα του φίλου του θα του άξιζε αυτή η ποινή. Ωστόσο δεν είχε διαπράξει τέτοιο έγκλημα.