Mutasyon, eski insansıların yalnızca bir popülasyonunda meydana geldi, bu popülasyondaki bireylerin geri kalanı büyük olasılıkla öldü. Ölüm, eski insansı popülasyonunda önemli bir azalmaya yol açan bazı hastalık, enfeksiyon, radyasyon, enfeksiyon vb. elmacık kemikleri kasları (zigomatik kemer, hayvan dişli kertenkelelerin mirasıdır), bu genlerin diğer popülasyonlardan yakın akrabalarla çiftleşirken baskın olduğu ortaya çıktı, bu mutasyon sabitlendi ve insan atalarında daha da geliştirildi.
Daha önce sırrın insanlarda ve maymunlarda farklılık gösteren genlerde yattığına inanılıyordu, 2006'da genomun insanlarda en çok değişen bir bölümü bile keşfedildi, ancak bu hiçbir şeyi netleştirmedi. Maymunlar ve insanlar arasındaki farklılıkların sadece farklı genlerde değil aynı zamanda aynı genlerde olması da oldukça olasıdır. Ralph Haygood ve Duke Üniversitesi'ndeki meslektaşları bu önsezinin doğruluğunu kanıtlamayı başardılar. Bilim adamları insanlarda, şempanzelerde ve makaklarda bulunan 6280 geni analiz ettiler. Birçoğu beyin işleviyle ve daha da şaşırtıcı bir şekilde beslenmeyle ilişkili olan 575 insan geninde promotörlerin maymunlardaki benzerlerinden çok farklı olduğu ortaya çıktı. Destekleyiciler, uygun koşullar altında düzenleyici bir işlev gerçekleştiren, yani diğer genlerin çalışmalarını yönlendiren sessiz genlerdir. Promotörler, gerektiğinde, diğer genlerin işleyişini etkileyen proteinler üretirler. Bilim adamları bunu, olduğumuz kişi olmamıza yardımcı olan pozitif evrimsel seçilimin bir işareti olarak değerlendirdiler. İlginç bir şekilde, maymunları insanlardan en çok ayıran DNA bölgeleri, beyin işlevi ve beslenme ile ilgilidir. 575 farklı bölgeden 100'den fazla gen, karbonhidratların ve özellikle glikozun metabolizması ile ilişkilidir. Haywood, bir zamanlar bir kişinin beynin gelişimi için diyetteki değişiklikler yoluyla meyvelerden yumrulara ve kök sebzelere geçiş enerji aldığına inanıyor.