Morgan Rice
หน้าที่ของผู้กล้า (เล่ม 6 ในชุดวงแหวนของผู้วิเศษ)
ประวัติ มอร์แกน ไรซ์
มอร์แกน ไรซ์ เป็นผู้แต่งหนังสือขายดีอันดับ 1 และเป็นผู้แต่งมหากาพย์แฟนตาซีที่ขายดีที่สุดใน USA Today นิยายชุดวงแหวนของผู้วิเศษ จำนวน 17 เล่ม นิยายชุดขายดีอันดับ 1 บันทึกของแวมไพร์ จำนวน 11 เล่ม (และยังมีเล่มต่อไป) นิยายชุดขายดีอันดับ 1 เรื่อง THE SURVIVAL TRILOGY เรื่องราวระทึกขวัญหลังวันโลกาวินาศ จำนวน 2 เล่ม (และยังมีเล่มต่อไป) และนิยายชุดเรื่องราวแฟนตาซีใหม่ล่าสุด กษัตริย์และผู้วิเศษ หนังสือของ มอร์แกน มีทั้งรูปแบบเสียงและสิ่งพิมพ์ และได้รับการแปลเป็นภาษาต่าง ๆ มากกว่า 25 ภาษา
มอร์แกน ยินดีรับฟังความคิดเห็นของคุณ โปรดเยี่ยมชมเว็บไซต์
www.morganricebooks.com เพื่อ
คำนิยมสำหรับ มอร์แกน ไรซ์
“วงแหวนของผู้วิเศษ มีส่วนผสมทุกอย่างของการประสบความสำเร็จทันที ไม่ว่าจะเป็นโครงเรื่องหลัก โครงเรื่องย่อย ความลึกลับ อัศวินผู้กล้าหาญ ความสัมพันธ์ที่เบ่งบานพร้อมกับการอกหัก การหลอกหลวงและการทรยศ มันจะทำให้คุณเพลิดเพลินได้หลายชั่วโมง และเป็นที่ชื่นชอบของทุกวัย แนะนำให้มีประจำไว้ในห้องสมุดสำหรับคอนักอ่านเรื่องแฟนตาซี”
--Books and Movie Reviews, Roberto Mattos“นิยายมหากาพย์แฟนตาซีที่น่าสนุกสนาน”
--Kirkus REviews“จุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่น่าดึงดูดใจ”
-– San Francisco Book Review“อัดแน่นไปด้วยการผจญภัย…งานเขียนของไรซ์ช่างเข้มข้นและวางโครงเรื่องอย่างมีเหตุมีผล”
-– Publishers Weekly“นิยายแฟนตาซีที่สร้างแรงบันดาลใจ เป็นจุดเริ่มต้นของมหากาพย์นิยายสำหรับวัยรุ่นที่เหมาะสม”
-– Midwest Book Reviewหนังสือของ มอร์แกน ไรซ์
กษัตริย์และผู้วิเศษ
กำเนิดราชันย์มังกร (เล่ม 1)
กำเนิดความกล้าหาญ (เล่ม 2)
ชุด วงแหวนของผู้วิเศษ
เส้นทางแห่งวีรบุรุษ (เล่ม 1)
การเดินทางแห่งราชา (เล่ม 2)
ชะตาแห่งมังกร (เล่ม 3)
เสียงร่ำร้องแห่งเกียรติยศ (เล่ม 4)
คำปฏิญาณแห่งศักดิ์ศรี (เล่ม 5)
หน้าที่ของผู้กล้า (เล่ม 6)
อำนาจแห่งดาบ (เล่ม 7)
ประทานพรแห่งสรรพาวุธ (เล่ม 8)
นภาแห่งเวทมนตร์ (เล่ม 9)
ท้องทะเลแห่งโล่ (เล่ม 10)
การครองราชย์แห่งเหล็กกล้า (เล่ม 11)
ดินแดนแห่งเปลวเพลิง (เล่ม 12)
บัญญัติแห่งราชินี (เล่ม 13)
คำสาบานของพี่น้อง (เล่ม 14)
ความฝันแห่งมรณะ (เล่ม 15)
การแข่งขันของอัศวิน (เล่ม 16)
ของขวัญจากการต่อสู้ (เล่ม 17)
ไตรภาคแห่งหนทางการอยู่รอด
สนามที่หนึ่ง ปลดปล่อยความเป็นทาส (เล่ม 1)
สนามที่สอง (เล่ม 2)
บันทึกของแวมไพร์
กลายร่าง (เล่ม 1)
ความรัก (เล่ม 2)
การทรยศ (เล่ม 3)
พรหมลิขิต (เล่ม 4)
ความปรารถนา (เล่ม 5)
การหมั้นหมาย (เล่ม 6)
คำสาบาน (เล่ม 7)
การค้นหา (เล่ม 8)
ฟื้นคืนชีพ (เล่ม 9)
การโหยหา (เล่ม 10)
โชคชะตา (เล่ม 11)
ลิขสิทธิ์ © 2013 โดย มอร์แกน ไรซ์
สงวนลิขสิทธิ์ ยกเว้นที่ได้รับอนุญาตตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ ของสหรัฐฯ พ.ศ. 2519 ห้ามนำส่วนใดของการเผยแพร่นี้ไปทำซ้ำ แจกจ่ายหรือถ่ายทอดในรูปแบบใด ๆ หรือโดยความหมายใด ๆ หรือเก็บบันทึกเป็นข้อมูล หรือระบบสืบค้น โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียน
หนังสือ ebook นี้ อนุญาตเพื่อความบันเทิงส่วนตัวของคุณเท่านั้น และ ebook เล่มนี้ไม่อาจนำไปขายซ้ำ หรือยกให้ผู้อื่น หากคุณต้องการแบ่งปันหนังสือเล่มนี้กับผู้อื่น ขอความกรุณาซื้อเพิ่มใหม่เป็นส่วนตัว หากคุณกำลังอ่านหนังสือเล่มนี้ และไม่ได้ซื้อ หรือไม่ได้ซื้อในนามของคุณ ขอความกรุณาส่งคืนและดำเนินการซื้อในนามของคุณ ขอบคุณที่ให้ความเคารพในการทำงานอย่างหนักของผู้เขียน
หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ชื่อ ตัวละคร ธุรกิจ องค์กร สถานที่ สถานการณ์ และเหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน หรือเป็นการแต่งขึ้น ความคล้ายคลึงใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับบุคคลจริง ทั้งที่ยังมีชีวิตหรือเสียชีวิตไปแล้ว เป็นความบังเอิญทั้งสิ้น
Jacket image Copyright RazoomGame, used under license from Shutterstock.com.
--วิลเลียม เชคสเปียร์ จูเลียส ซีซาร์“คนขลาดตายหลายครั้งก่อนจะพบความตายของตัวเองผู้กล้าไม่เคยลิ้มรสความตายแม้สักครั้ง”
บทที่ หนึ่ง
ราชินีเกว็นโดลีนทรงนอนคว่ำพระพักตร์อยู่บนทุ่งหญ้า ทรงรู้สึกถึงสายลมเย็นพัดผ่านพระฉวีเปลือยเปล่า ขณะทรงพยายามลืมพระเนตรขึ้นช้า ๆ โลกเริ่มกลับมาชัดเจนอีกครั้ง พระนางทรงอยู่ในสถานที่ห่างไกลแห่งหนึ่ง ในทุ่งดอกไม้ที่สว่างไสวในแสงแดด ธอร์และพระบิดาทรงอยู่ด้วย ทุกคนกำลังหัวเราะและมีความสุข ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบ
แต่ตอนนี้ เมื่อพระนางทรงลืมพระเนตรขึ้น โลกตรงหน้าแตกต่างออกไป พื้นดินแข็งและเย็น และผู้ที่อยู่ตรงหน้าพระนาง และกำลังยืนขึ้นช้า ๆ ไม่ใช่ธอร์ แต่เป็นปิศาจชั่วร้าย ราชาแม็คคลาวด์ พระองค์ทรงเสร็จธุระกับพระนางแล้ว และประทับยืนขึ้นช้า ๆ ทรงสวมสนับเพลา แล้วทอดพระเนตรมองลงมาด้วยความพอพระทัย
ความทรงจำกลับคืนมาสู่พระนางทันที ทรงยอมศิโรราบต่อแอนโดรนิคัส แต่มันกลับทรยศ พระนางทรงถูกราชาแม็คคลาวด์ทำร้าย พระปรางแดงเมื่อทรงจำได้ว่าพระนางทรงไร้เดียวสาเพียงใด
ราชินีเกว็นโดลีนทรงนอนนิ่ง เจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งพระวรกาย พระทัยสลาย และทรงอยากจะตายยิ่งกว่าครั้งใดในชีวิต
พระนางทรงเบิกพระเนตรกว้างขึ้นและเห็นกองทัพของแอนโดรนิคัส ทหารมากมายต่างกำลังมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความอับอายของพระนางยิ่งล้ำลึก พระนางไม่น่ายอมศิโรราบให้แก่ปิศาจร้ายตนนี้ พระนางน่าจะยืนหยัดต่อสู้ น่าจะทรงฟังเจ้าชายเคนดริคและคนอื่น ๆ แอนโดรนิคัสหลอกพระนางด้วยสัญชาตญาณการเสียสละของพระนาง และทรงหลงเชื่อมัน ราชินีทรงอยากจะเผชิญหน้ากับมันในสนามรบ ถึงแม้จะต้องสิ้นพระชนม์ แต่อย่างน้อยพระนางก็จะสิ้นพระชนม์อย่างมีเกียรติและศักดิ์ศรี
ราชินีเกว็นโดลีนทรงรู้แน่ชัดเป็นครั้งแรกในชีวิตว่าพระนางทรงกำลังจะสิ้นพระชนม์ แต่นั่นกลับไม่ทำให้ทรงกังวลพระทัยอีกต่อไป พระนางทรงไม่ใส่พระทัยกับความตายอีกแล้ว ทรงสนพระทัยเพียงได้ตายด้วยวิถีของพระนาง และยังทรงไม่พร้อมที่จะตาย
ขณะที่พระนางทรงนอนนิ่งอยู่นั้น ราชินีเกว็นโดลีนทรงแอบกำดินไว้ในพระหัตถ์ข้างหนึ่ง
“เจ้าลุกขึ้นได้แล้ว” ราชาแม็คคลาวด์สั่งด้วยสุรเสียงแหบห้าว “ข้าเสร็จเรื่องกับเจ้าแล้ว ถึงตาคนอื่นบ้างแล้ว”
ราชินีเกว็นทรงกำดินในพระหัตถ์แน่นจนข้อนิ้วพระหัตถ์ขาว และทรงภาวนาให้มันได้ผล
พระนางทรงดีดตัวหมุนพระองค์อย่างรวดเร็วแล้วขว้างดินในพระหัตถ์ใส่พระเนตรราชาแม็คคลาวด์
พระองค์ทรงไม่คาดคิด และส่งเสียงร้องออกมา พลางผงะเซถอยหลัง ยกพระหัตถ์ขึ้นปัดดินออกจากพระเนตร
ราชินีเกว็นทรงอาศัยจังหวะนั้น พระนางทรงเติบโตขึ้นมาในราชสำนัก มีอัศวินเป็นผู้เลี้ยงดู พวกเขามักจะสอนให้พระนางทรงโจมตีซ้ำ ก่อนที่ศัตรูจะมีเวลาตั้งตัว และยังสอนบทเรียนที่พระนางจะไม่มีทางลืม ไม่ว่าจะทรงมีอาวุธหรือไม่ จะต้องทรงมีอาวุธเสมอ พระนางทรงสามารถใช้อาวุธของศัตรูได้
ราชินีเกว็นทรงคว้าพระแสงมีดสั้นจากรัดพระองค์ของราชาแม็คคลาวด์ เงื้อขึ้นสูงแล้วจ้วงแทงลงที่หว่างขา
ราชาแม็คคลาวด์ส่งเสียงร้องดังออกมา เลื่อนพระหัตถ์จากพระเนตรลงไปคว้าที่หว่างพระเพลา โลหิตไหลทะลักลงมาระหว่างพระเพลาของพระองค์ เมื่อทรงดึงพระแสงมีดสั้นออก พลางอ้าโอษฐ์ค้างด้วยความเจ็บปวด
ราชินีเกว็นโดลีนทรงพอพระทัยที่ทรงสามารถทำการแก้แค้นเล็ก ๆ นี้ได้ แต่แล้วพระนางกลับต้องประหลาดพระทัย บาดแผลที่น่าจะทำให้คนอื่นล้มคว่ำลงไปแล้ว กลับไม่ได้ทำให้ราชาแม็คคลาวด์ช้าลงเลย พระองค์ทรงเป็นปิศาจที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้ พระนางทรงสร้างบาดแผลฉกรรจ์ ตรงที่ ๆ พระองค์สมควรจะได้รับ แต่มันไม่ได้ฆ่าพระองค์ ไม่แม้แต่จะทำให้พระองค์ทรุดลงด้วยซ้ำ
ราชาแม็คคลาวด์กลับทรงถือพระแสงมีดสั้นเล่มนั้น ที่มีโลหิตไหลหยด พลางยิ้มเยาะด้วยแววอาฆาต พระองค์ทรงก้าวเข้าใกล้ กำพระแสงไว้แน่นด้วยพระหัตถ์สั่นเทา ราชินีเกว็นโดลีนทรงรู้ว่าเวลาของพระนางมาถึงแล้ว อย่างน้อยที่สุดพระนางก็จะได้ตายพร้อมกับความพอพระทัยเล็ก ๆ นี้
“ข้าจะเฉือนหัวใจเจ้าออกมาป้อนให้เจ้ากิน” ราชาแม็คคลาวด์ตรัส “เตรียมตัวรับความเจ็บปวดที่แท้จริงเถิด”
ราชินีเกว็นโดลีนทรงเตรียมรับพระแสงที่กำลังจะแทงลงมา เตรียมพร้อมที่จะพบกับความตายอันเจ็บปวด
เสียงกรีดร้องดังขึ้น หลังจากที่ตกพระทัยอยู่ครู่หนึ่ง ราชินีเกว็นโดลีนต้องประหลาดพระทัยที่รู้ว่าเสียงร้องนั้นไม่ใช่เสียงของพระนาง แต่เป็นราชาแม็คคลาวด์ที่ทรงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส
ราชินีเกว็นทรงลดพระหัตถ์ลงแล้วเงยขึ้นมองด้วยความสับสน ราชาแม็คคลาวด์ทรงปล่อยพระแสงหลุดจากพระหัตถ์ พระนางทรงกระพริบพระเนตรหลายครั้ง ทรงพยายามเข้าใจภาพที่เห็นตรงหน้า
ราชาแม็คคลาวด์ประทับยืนอยู่ตรงนั้นโดยมีลูกธนูแทงอยู่ในพระเนตร พระองค์ทรงร้องโหยหวน พระโลหิตทะลักจากพระเนตร ขณะที่ทรงยกพระหัตถ์ขึ้นจับลูกธนูไว้ พระนางทรงไม่เข้าพระทัย ราชาแม็คคลาวด์ทรงถูกยิง แต่อย่างไรกันเล่า? และใครเป็นผู้ลงมือ?
ราชินีเกว็นทรงหันไปทางที่ลูกธนูถูกปล่อยมา พระนางทรงพระทัยชื้นเมื่อทรงเห็นสเตฟเฟนยืนอยู่ที่นั่น ถือคันธนูไว้ในมือ ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางกองทหาร และก่อนที่ใครจะทันรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น สเตฟเฟนก็ยิงออกมาอีกหกลูก ทีละลูก ๆ ทำให้ทหารหกคนที่ยืนอยู่ข้างราชาแม็คคลาวด์ล้มลง ลูกธนูแทงทะลุลำคอของทุกคน
สเตฟเฟนเตรียมจะยิงอีก แต่ในที่สุดพวกทหารก็เห็นเขาและกระโจนเข้าใส่ ตะลุมบอนจับเขากดลงกับพื้น
ราชาแม็คคลาวด์ยังคงส่งเสียงร้อง พระองค์ทรงหันหลังแล้ววิ่งเข้าใส่ฝูงชน น่าประหลาดที่พระองค์ยังทรงพระชนม์ชีพ ราชินีเกว็นทรงหวังให้พระองค์ทรงตกพระโลหิตจนตาย
ราชินีเกว็นทรงนึกขอบใจสเตฟเฟนมากกว่าที่เขาจะรู้ พระนางทรงรู้ว่าคงจะต้องตายที่นี่ในวันนี้ด้วยน้ำมือของใครบางคน แต่อย่างน้อยที่สุดตอนนี้ก็ไม่ใช่ด้วยน้ำมือของราชาแม็คคลาวด์
ค่ายทหารเงียบเสียงลงเมื่อแอนโดรนิคัสทรงยืนขึ้นและเสด็จมาหาราชินีเกว็นโดลีนช้า ๆ พระนางทรงนอนมองเขาเข้ามาใกล้ แอนโดรนิคัสตัวสูงอย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับภูเขากำลังเคลื่อนใกล้เข้ามา เหล่าทหารเดินตามมาด้านหลังเมื่อแอนโดรนิคัสใกล้เข้ามา สนามรบเงียบสนิท มีเพียงเสียงสายลม