Ο ισχυρός συνδυασμός στο μυαλό μου ξεχείλησε πέραν από τη συνηθισμένη πρόκληση που αντιμετωπίζει κάθε έθνος σε αυτόν τον μελλοθάνατο πλανήτη: την κοινωνία, την εμπορική ανταλλαγή και την πολιτική αδικία (ανισότητα για κάθε ρεμάλι). Είναι αποτέλεσμα μιας οδυνηρής σταυροφορίας για να αποκαλύψει ένα πραγματιστικό τρόπο να κάνει το χάσμα αμελητέο. Μην τραβάτε ακόμα τα μαλλιά σας. Δεν είμαι εντελώς τρελός, που δηλώνω πως θα πηδήξω πάνω στη σέλα σε ένα οποιοδήποτε από τα δύο ψόφια άλογα. Ο Σοσιαλισμός και ο Κομμουνισμός απέτυχαν, αλλά τώρα ο Καπιταλισμός αποτυγχάνει.
Υπάρχουν πολλοί περίπλοκοι σκοτεινοί λαβύρινθοι στους οποίους θα σας οδηγήσει το βιβλίο αυτό. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι οικονομολόγοι θα πρέπει να αφήσουν στη θρησκεία και την ιατρική τον κύριο στόχο να αποκαλύψουν μυστήρια του αφύσικου και φυσικού, ενώ παράλληλα θα μας παρηγορήσουν ή θα μας κακοποιήσουν στην πορεία. Η ευθύνη των οικονομιών είναι να βρίσκει διορθωτικά μέτρα ή να εξισορροπεί, να εφοδιάζει και να αποταμιεύει πριν από κάθε ανεγκέφαλο χουλιγκανισμό. Αντ 'αυτού, έχει μειωθεί στη δοξαστική κοινωνικοοικονομική αδιαφάνεια.
Σημείωσα τον σκεπτικισμό σχετικά με το αν θα άξιζε ποτέ οποιοδήποτε κοινωνικό και πολιτικό σχήμα εμπορικής ανταλλαγής διαφορετικό από τον Καπιταλισμό. Σήμερα, οι άνθρωποι αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι ο Καπιταλισμός ήταν μέρος των παραδειγμάτων που βασίζονται σε βάρβαρους κοινωνικούς κανόνες και πρακτικές. Πιθανότατα είναι αλήθεια όταν μια κοινωνική διευθέτηση κυριαρχεί σε έναν τομέα τόσο πολύ καιρό όσο ο Καπιταλισμός, γίνεται ευκολότερο να ξεχνάμε ότι άλλα μοντέλα, τα οποία αντιμετωπίζουν διαφορετικούς στόχους και ερωτήσεις, υπάρχουν ή θα μπορούσαν να κατασκευαστούν. Το να αρχίσουμε όλοι να πιστεύουμε ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος να κάνουμε πράγματα, ήταν το πιο επικίνδυνο δόλωμα όλων.
Πού είναι το μαγικό βιβλίο για να μάθετε πώς να σπάσει το ξόρκι; Σαν ταύρος, με τη δυσπιστία φίλων και συναδέλφων, διέκοψα απότομα την πολλά υποσχόμενη καριέρα μου στην πνευματική πορνεία και πήδησα σε αυτό που φαινόταν να είναι ακαδημαϊκός χουλιγκανισμός. Ο αρχικός μου στόχος ήταν να εντοπίσω ολόκληρο το σύστημα εμπορίου από τη λογιστική, τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και να καταλήξω στα οικονομικά.
Καθώς βρισκόμουν στο προγραμματισμένο τελευταίο σκέλος του ταξιδιού μου, ήμουν μπερδεμένος από οικονομικούς «γκουρού» που πέρασαν περισσότερο χρόνο διεκδικώντας τυχαίο συσχετισμό για να εντυπωσιάσουν το κοινό αντί να εξηγούν με σαφή και συνοπτικό τρόπο τους κοινωνικους και πολιτικούς μηχανισμούς και τα μέτρα αντιμετώπισης των παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων. Δυστυχώς, η τεμπελιά αυτών των ομιλητών έχει αποτρέψει την άποψη του ακροατηρίου. Αυτό που μπορώ να μοιραστώ με την εμπειρία μου με κάποιον από εσάς που σκέφτεται να αμφισβητήσει τη σημερινή κυρίαρχη μορφή του εμπορίου και της ανταλλαγής, τον καπιταλισμό, μην περιμένετε εκδηλώσεις για την υποδοχή σας. Θα πρέπει να είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε τη μανία των παραληρηματικών Μακαρθιστών, όπως συνήθως κάνω και εγώ.
Από την εμπειρία αυτή έχει γίνει φιλοδοξία της ζωής μου να κυνηγήσω την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και να βρω τις σωστές λύσεις. Κατά την αναζήτησή μου, διαπίστωσα ότι αυτά τα ένδικα μέσα δεν θα έπρεπε να αφορούν μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας ή τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, αλλά πρέπει να ισχύουν και να αφορούν κάθε πάτρια γη ή μητέρα πατρίδα. Ο θεός της κοινωνίας γενικά θα πρέπει να αλλάξει και να δωθεί μια μόνιμη λύση. Το στάτους κβο της πίστης εδώ σήμερα και απών αύριο, σχετικά με το κοινωνικό σύμπλεγμα, έπρεπε να σταθεροποιηθεί σε μία μόνιμη, δίκαιη, ίση, σωστή (όπως και σε μία λάθος) και απόλυτη.
Η λύση δεν είναι πρωτίστως στις ηλίθιες φράσεις ενός πολιτικού κόμματος, ενός συστήματος ή ενός κάτι άλλου. Βρίσκεται μέσα στο σπίτι κάθε πολίτη κάθε έθνους, του κόσμου ολόκληρου. Εξετάζοντας την κοινωνία ως μακιγιάζ των μεμονωμένων πολιτών, πρέπει να ρωτήσουμε: «τι είναι σωστό, καλό και δίκαιο για αυτό το ένα άτομο, ένα ζευγάρι, μια οικογένεια». Είναι δύσκολο να βρεθεί στην κινούμενη άμμο των πολιτικών συστημάτων, ή ακόμα και στα θρησκευτικά συστήματα, τη θεωρία ή τη σκέψη. Μπορεί να βρεθεί μόνο σε αυτό που είναι σημαντικότερο για το άτομο και την οικογένειά του, την ικανότητα να επιβιώνει. Η ικανότητα επιβίωσης βασίζεται στην οικονομία.
Άφησα αυτά τα πιεστικά ζητήματα στην τάξη των χαλαρών εγκεφαλικών περιστροφών στην ασχολία των διανοουμένων και των πολιτικών. Αντ 'αυτού, εσύ, ο αναγνώστης, και εγώ θα κολυμπήσουμε ενάντια στον τρέχοντα χείμαρρο. Το κεφάλαιο ένα έως έξι είναι τα εκθέματα της υπόθεσης ενάντια στο σημερινό κοινωνικό, εμπορικό και ανταλλακτικό και το πολιτικό στάτους κβο – τον Καπιταλισμό. Αν δείτε την άλλη πλευρά του κεφαλαίου επτά, παρακαλώ κρατήστε το χέρι μου σφιχτά από το κεφάλαιο οκτώ έως το δέκα όπου γίνομαι ερείπιο από τα υποσυνείδητα θεμελιώδη στοιχεία του Καπιταλισμού. Πάρτε το χρόνο σας για να χωνέψετε το κεφάλαιο έντεκα και να προετοιμαστείτε για ένα μεγάλο χαστούκι στο πρόσωπο. Σχετικά με το τελευταίο επιχείρημα, το κεφάλαιο δώδεκα ακολουθεί τη σύσταση του James Tobin: «Οι καλές εργασίες στα οικονομικά περιέχουν εκπλήξεις και διεγείρουν περαιτέρω εργασίες».
Τι άλλο; Έκανα αυτό το βιβλίο πιο εύκολο να διαβαστεί και από την καύση λίπους. Κάθε κεφάλαιο κάνει ντεμπούτο με εισαγωγικά, δίνοντάς σας μια ιδέα για το τι πρέπει να περιμένετε και να παρεμβάλλετε «διαλέξεις» μεταξύ των παρτίδων για να ξυπνήσετε τους νέους αναγνώστες με μικρές περιόδους προσοχής και να προσθέσετε μια αίσθηση καινοτομίας για τους λάτρεις της λογοτεχνίας. Θα ομολογήσω στους ανθρώπους που περιμένουν πολύχρωμα διαγράμματα και αριθμούς και στους οικονομολόγους εθισμένους στην κεταμίνη (μαθηματικά μοντέλα), ζητώ ειλικρινά συγγνώμη που σας απογοητεύω. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, σε καμία περίπτωση δεν έβγαλα τις γροθιές μου. Και ναι, δεν έτρωγα την ενέργειά μου στις ομιλίες των οικονομολόγων του εικοστού αιώνα. Δεν χρειάζεται να δοκιμάσετε κοπριά για να επιβεβαιώσετε ότι είναι κοπριά. Η βρόμα του ψεύδους αρκεί για να το διακρίνει αυτό καθαυτό.
Η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο εξομοιώνεται με το να γίνω στόχος μπροστά σε ένα μεγάλο ακροατήριο. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα να το κάνω αυτό. Αλλά οι συνεχείς εσωτερικές μάχες μου μέσα από αυτή την εμπειρία συνίστατο στο συγχρονισμό της καρδιάς μου με το μυαλό μου. Έπρεπε να ξεπεράσω τον πειρασμό να καθοδηγούμε μόνο από πάθος ή όραμα. Τόσο η ένταση όσο και η ακρίβεια είναι απαραίτητα σε αυτή την επιχείρηση για να γεννηθεί μια νέα έννοια. Θυμηθείτε, στη ζωή, το πάθος χωρίς όραση είναι σπατάλη ενέργειας και το όραμα χωρίς πάθος είναι αδιέξοδο.
Μία λαμπρή ψυχή, ο Σουάμι Βιβεκανάντα, συχνά κήρυττε με τους ψαλμούς του: «Πάρτε μια ιδέα. Κάντε την ιδέα ζωή σας – σκεφτείτε τη, ονειρευτείτε τη, ζήστε με την ιδέα αυτή. Αφήστε τον εγκέφαλο, τους μυς, τα νεύρα, κάθε μέρος του σώματός σας, να είναι γεμάτο με αυτή την ιδέα και εγκαταλείψτε κάθε άλλη ιδέα. Αυτός είναι ο δρόμος για την επιτυχία».
Ο κόσμος θα μπορούσε κάποια μέρα να γνωρίζει το μέγεθος των θυσιών που έκανα για να καλλιεργήσω αυτή την ιδέα που πραγματικά με νοιάζει, μια λύση στη σοβαρή παγκόσμια κοινωνική, εμπορική και ανταλλακτική και πολιτική αδικία. Η άγκυρα αυτού του βιβλίου θα ήταν μάταιη χωρίς να προσφέρει μια ολοκληρωμένη εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό, ένα φάρμακο που θα μπορούσε να διορθώσει δίκαια τον σοσιαλδημοκρατικό οικονομολόγο. Είναι καιρός να επαναφέρουμε τη διαλογική ανάλυση χωρίς να διοχετεύουμε παλιούς οικονομικούς δαίμονες. Πάνω απ'όλα, ελπίζω ότι αυτό το έγγραφο θα τονώσει πολλούς ανθρώπους για να συζητήσουν και να προωθήσουν τη λύση που προτείνεται σε αυτό το βιβλίο ή δημιουργικά για να δώσουν ζωή σε ένα άλλο μονοπάτι μακριά από τον Καπιταλισμό. Και μπορεί ο Oυίλιαμ Γκόντγουιν να αναπαυθεί, επιτέλους, εν ειρήνη.