Чазенія - Караткевіч Уладзімір Сямёнавіч страница 3.

Шрифт
Фон

Нехта пусціў смяшок. Жарт, відаць па ўсім, дайшоў. Але ўсё ж невядома, чым бы ўсё гэта скончылася, каб адзін з хлопцаў, боўдзіла пад два метры, не асэнсаваў чагосьці.

– Брэшаш ты, – сказаў ён чалавечку. – Ты на вопратку сваю зірні. Біч бічом.

– А і ты на сваю зірні. Вахлак вахлаком. Нібы з турмы ўцёк, інтэлігента ў завулку абдзёр ды вопратку на сябе нацягнуў. Граміла!

Усіх нібы водум узяў ад шалёнага каскаду параўнанняў.

– Прозвішча як, калі не брэшаш? – спытаў боўдзіла.

– Ну, Паўлаў. Не твая сабачая справа, кашалот слiнявы.

Кампанія нібы зліняла. Пасля бамбіза з удаванай паблажлівасцю сказаў:

– Ды хадзем, хлопцы... – I звярнуўся да чалавечка: – Тваё шчасце. Жыві.

– Пастараюся не падвесці вас у вашых спадзяваннях, мілорд, – сказаў чалавечак. – Жывіце і вы. – I звярнуўся да нечаканага заступніка, які ўсё яшчэ мыў рукі: – Не ўмывайце рукі. Вы што, Пілат? Развітайцеся з сeрам. Дайце яму "драстуй". Пасля яшчэ раз памыецеся.

Ляснулі дзверы. Чалавечак працягнуў руку:

– Вы з'явіліся акурат. Даўно марыў пазнаёміцца. Васіль Паўлаў.

– Севярын Будрыс.

– А-а... – нібы пазнаў чалавечак. – Мяркую, гэта і ёсць самая прычына выпіць.

I не адстаў, пакуль не прыйшоў за Севярынам да ягонага століка, не падсеў, не зрабіў заказ – вялізны, – не закурыў.

"А, бадай, сапраўды біч, – падумаў Севярын. – Па тым, як навязваецца, па лёгкасці, з якой падсеў, – біч. Аціраецца больш у порце, чым у рэйсах, спаўна скарыстоўвае "прастой", жыве спрытам. Не дзіва, што сапраўдныя маракі біць хацелі. Цікава толькі, хто за ўсё гэта будзе плаціць. Калі зараз пачне брахаць – значыць, я. Расплаціцца байкамі аб Сінгапуры. Усё жыццё марыў зведаць гэтую пароду людзей..."

Чалавечак, між тым, задаволена адарваўся ад мінеральнай вады "Кука" і абвёў позіркам нявінных вачэй залу. Сказаў у прастору:

– Будрыс. "Тры ў Будрыса сына, як і ён, тры ліцвіна..." Вы літовец? Прозвішча літоўскае, – сказаў, як заведзены, без усякай інтанацыі.

"Бач ты, Міцкевіча цытуе... У перакладзе Пушкіна!".

– Прозвішча не літоўскае, – сказаў Севярын. – Гэта проста размоўнае імя ад афіцыйнага "Варфаламей" – Баўтрамей, Бахрым, Баўтрук, Будрыс.

– На якой мове "размоўнае ад афіцыйнага"?

– На беларускай. Я з поўначы Беларусі.

– Севярын Варфаламей, – без усякага выразу абкатваў новую інфармацыю чалавечак. – Севярын Будрыс. На беларускай. З поўначы. Беларус. Размоўнае ад афіцыйнага...

Ваша оценка очень важна

0
Шрифт
Фон

Помогите Вашим друзьям узнать о библиотеке